Dalyan Köyceğiz Muğla
Yeşil, mavi ve güneşin tarih ile birlikte oluşturduğu ahenge ev sahipliği yapmakta olan Dalyan’dayız. Çevre Bakanlığı Özel Çevre Koruma Kurulu Başkanlığı tarafından 1989 yılında koruma bölgesi ilan edilmiş olan Dalyan, Köyceğiz Gölü’nü Ege Denizi’ne bağlayan dolambaçlı bir kanal üzerinde bulunmaktadır.
Yuvarlakçay Köyceğiz Muğla
12 Haziran 2019 Çarşamba…
Muğla’nın bir ilçesi olan Dalaman’ daki ilk tesis olan Club Onat Garden tatil köyünde konaklamaktayız. Bu gün programda Yuvarlak Çay ve Dalyan var.
Köyceğiz ve Ortaca arasında kalan Topgözü Kanyonunda bulunan Yuvarlak Çay, Sandras Dağının kar sularından besleniyor.
Türkiye’nin ‘‘yeryüzü cenneti’’ olarak anılan Muğla’nın ‘soğuk cenneti’ ise Yuvarlak Çay olsa gerek diyor burasını ziyaret eden gezginler. Bu görüşe biz de katılıyoruz. Gerçekten de burası çayın akışıyla serinleyen ferah havası ve suya girme cesareti gösterenleri çığlık çığlığa bırakacak kadar soğuk suyuyla Muğla’nın eşsiz güzellikteki yerlerinden biri.
Ölüdeniz Fethiye Muğla
İki bölümden oluşan Dünyanın en ünlü ve en güzel plajlarından biri olan Ölüdeniz ile ilk tanışmamız 1993 yıllarına kadar gider. İkinci tanışmamız ise 1999 yılında bir arkadaşımızın Dalyan’a bağlı bir teknesiyle çıktığımız bir haftalık Mavi Yolculuk sırasında olmuştu.
Bu gün öğleden önce Kayaköy’ü gezerken iki yön levhası ‘’Likya Yolu’’ ve ‘’Ölüdeniz’’ dikkatimizi çekti. Likya yaya yolunu kullanarak yaklaşık 6 km sonra Ölüdeniz’e ulaşabileceğimizi gösteriyordu yön levhası.
Kayaköy Fethiye
Tarihi eski Rum Evlerini barındıran Antik Kayaköy adını ve 1923 mübadelesi ile bu köyden Atina yakınlarına iskân edilenleri 26 Mayıs 2017’de gerçekleştirdiğimiz Yunanistan Atina merkezli gezimizde duymuş ve hüzünlenmiştik.
Konaklama yerimiz Golden Coast Tatil Köyünün 3 km güneyinde bulunan Nea Makri beldesinde tanıştığımız bazı Rumlar atalarının Fethiye Kayaköy’den geldiklerini söylemekteydiler. Yeni Kayaköy’ü kurmuşlardı… Yeni Kayaköy Nea Makri idi. Attiki Yarımadasının kuzey-doğusunda, Ege Denizi kıyısında, Rafina Limanının kuzeyinde çok güzel bir sahil kasabası olarak karşımıza çıkmıştı Nea Makri… Önünde deniz, arkasında dağlar.
Sarıgerme Plajları Ortaca Muğla
Sosyal tesislerinden soyunma kabinlerine, bebek bakım odasından sağlık kabinine, şezlonglarından düş kabinlerine kadar her şey var. Soyunma kabinlerinde elbiselerimizi değiştirerek sahile indik. Yüzlerce şezlong ve şemsiye olabildiğince düzgün sıralanmış ve aralarına tahtadan yürüme yolları yapılmış. Şezlong ve şemsiye ücreti tam gün için 10 TL olarak belirlenmiş. Bir süre sonra gelen görevliye ödüyoruz. Görevli Sarçed çalışanlarından biriydi.
Bir dünya cenneti Göcek
Türkiye‘de mavi yolculuk denildiğinde akla gelen ilk yerlerden biri olan Göcek, Fethiye Körfezi’nin içerisinde, doyumsuz masmavi deniz ile yemyeşil orman dokusunun bütünleştiği, şehir hayatından uzaklaşmak isteyenlerin buluşma noktası.
Bu koylardan birine demirlediğinizde doğa, yıldızlar ve sadece siz oluyorsunuz. Kaldığınız koy sizin oluyor. Bundan daha büyük bir zenginlik yok demişti tekne sahibi arkadaşımız. İnsanlar arınmak ve doğa ile bütünleşmek için buralara geliyor.
Ünlü bir vitray sanatçısı Şekip Oğuz
Anılarımda önemli bir yeri olan İstanbul Çapa İlköğretmen Okulu arkadaşlarımın Resim ve Müzik alanında ülkemiz (daha&helliip;)
Peri Bacaları ve Kapadokya düşlerim
Bir zamanlar bir içdeniz olan Düşler Ülkesi Kapadokya’yı özel bir coğrafya bölgesi yapan, UNESCO Dünya Kültürel ve Doğal Miras Listesi’nde yer almasını sağlayan ve peri bacaları oluşumuyla böylesine görsel bir şölene dönüştüren, masallarda karşımıza çıkan sihirli bir değnek değildi elbette…
Neydi öyleyse? Öğrenmeliydim. Öğrenmek için de bölgeye tekrar gitmeliydim. Peri bacalarıyla ünlü bu çok özel ”güzel atlar” ülkesini bir kez daha görmek için yanıp, tutuşuyordum. Ankara devlet Mimarlık ve Mühendislik Akademisi’ne 1974 yılında giriş yapan öğrencilerin ki eşim de onlardan biriydi, 45. Yıl kutlama programını bu bölgede yapma girişimleri bölgeyi tekrar görmek için bir fırsat oldu.
BULGARİSTAN GÖÇ ANILARIM İKİNCİ BÖLÜM
1 Mart 1951’de babamın 5 kişilik ailemiz için aldığı Bulgar Pasaportu ile Göç hikâyemiz başlamıştı. Türkiye’nin Sofya Konsolosluğu’ndan gönüllü muhacir olarak, Serbest Göçmen vizesi almıştı.
Ne demekti gönüllü olarak serbest göçmen vizesi almak? İki önemli ayrıntı vardı sorunun yanıtında. Birincisi zorla gönderilmediğimiz anlamındaydı. Sonraki yıllarda geri dönüş için hak iddiasında bulunamayacaktık. Üstelik mallarımızı bedelsiz olarak bırakacaktık. Serbest göçmen olarak vize aldığımız için de Türkiye’den yardım almayacaktık.
BULGARİSTAN GÖÇ ANILARIM BİRİNCİ BÖLÜM
Bazı sessiz çığlıklar vardır. Kulaklarınız duymaz ama hissedersiniz. Hissettikleriniz beyninizi kemirir dururlar, yüreğinizi yakar, eritirler. Böylesi sessiz çığlıkları koparan sorunların başında halklara yapılan ‘’asimilasyon’’ uygulamaları geliyordu.
Yaşam serüvenimizle birlikte, Göç ve göçmenliğin ne olduğunu ”ANILAR’’ başlığı altında bir yazı dizisi haline getirerek anlatmalıydım. Türkiye, özellikle Balkanlardan gelen göçmenlerin ülkesiydi biraz da. Geçmişimiz Balkanlardaydı. Osmanlı İmparatorluğu da Rumeli kaynaklıydı zaten. Geçmişimizi bilmek, geleceğimizi yönlendirmek açısından önemliydi. Öyledir çünkü ”Bilmek, geleceği yönlendirmemizi sağlar.” Geçmişini bilmeyenler geleceklerini kuramazlar…