5 Mart 1951 Pazartesi, Karagözler…
Alaca karanlıkta gözümü araladığımda, babam bir köşede sabah namazını kılıyordu. Anam evdeki sobayı çoktan yakmıştı.
Odun sobasının önündeki hava deliğinden çıkan ateşin alevi beyaz badanalı duvara, duvardan da tavana yansıyarak odayı aydınlatıyordu.
Kuzine sobasıydı yanan…
Üzerine en az iki tencere sığan kuzine sobaların fırınları da vardı. Ekmek, börek, yemek pişirmenin yanı sıra mükemmel ısınma araçlarıydı kuzineler…
Gerinerek yan döndüm. Biraz daha uyumak istiyordum. İstiyordum ama uykum bitmişti…
Hiç tanıma fırsatı bulamadığım, vefat eden Durgud Dedemden kalma evimizdeki kuzineli odada yatıyorduk.
Üç odalı bir evdi dedemden kalan. Sadece yattığımız odada soba yanıyordu.
Kışın hem oturma hem de yatak odası olarak kullandığımız kuzineli odaya serilmiş olan yataklarda üç kardeş yan yana yatıyorduk.
Kardeşlerimden Mustafa 5 yaşında, Şaban ise 2 yaşındaydı.
Babam Ahmet ve anam Emine ile birlikte 5 kişilik bir aileydik…
*****
Babaannem ile dedemi hiç tanımadım. İkisi de bizler doğmadan vefat etmişlerdi.
Babamın babası Mustafa Durgud dedem köyde varlıklı birisiymiş, soyağacı ”Durgud” sülalesi olarak bilinirmiş.
Rahmetli anamın deyimiyle dedem ”Deli Durgud” olarak anılırmış köylüler tarafından.
Durgud dedemizden kalma Evimiz kerpiç duvarlıydı. Çamurla sıvanmış ve değişik renklerdeki toprakla boyanmıştı.
Odaların zeminindeki tahta üzerine hasır, üstünde de kilim serilmişti.
Odaların duvar diplerinde, 5 yastık ve 3 minderden oluşan berde takımları kullanılmıştı.
Genellikle odaların kapı arkalarında perde ile kapatılmış üçgen raflar bulunurdu.
Duvarlardan biri boydan boya ahşaptan yüklük dolabı olarak düzenlenirdi. Kalktıktan sonra yataklar buraya konulurdu.
Kışın bizim yattığımız odanın duvarlarından birinde uzun bardak rafı, peçe ve soba borusu bacası olurdu.
Bir başka duvarda ise gösterişli nitelikli eşyanın konulacağı özel raflar ve çiçeklik olarak da kullanılan, evin salonuna bakan küçük bir pencere bulunurdu.
*****
Babamın namazı bitirdiğini gören anam, “kalkın artık, kahvaltı edilecek, ev süpürülecek ve hazırlıklar yapılacak” dediyse de ancak soba iyice harlayınca kalkıp giyindik.
Kara şalvar, evde örülmüş yün kazak ve yün çorap…
İlkbahar başlangıcı Mart ayı olmasına rağmen, sanki Kara kışın tam ortalarıydı ve korkunç bir soğuk vardı. Pek görülmeyen bir durumdu…
Kar ve tipi yüzünden evden pek çıkamadığımız zamanlardı.
Böyle bir havada neyin hazırlığı yapılacaktı? Anlatmamışlardı yapmakta oldukları hazırlıkları.
Sabah kahvaltısından sonra babam ”arkadaşlarla göç hazırlıklarını görüşeceğiz.” Diyerek evden ayrıldı.
“Neyin hazırlığı yapılacak ana?”
“Göç var yavrularım göç” Dedi anam.
Göç nedir bilmiyordum ki, anamın söylediklerinden bir anlam çıkaramadım.
Mahalle arkadaşlarımla kartopu oynamak için dışarı çıktım…
